সমগ্র বিশ্বতে ভ্রমণকাৰীসকলে দর্শনীয় দর্শনীয় স্থানব বাহিৰেও নিমজ্জিত অভিজ্ঞতা বিচৰাৰ লগে লগে নৃত্য পর্যটনে গন্তব্যস্থানৰ সাংস্কৃতিক হৃদয়ত ভৰি দিয়াৰ উপায় হিচাপে আত্মপ্রকাশ কৰিছে। আঠটা ধ্রুপদী নৃত্যৰ গৃহ ভাৰতত সত্রীয়া নৃত্যই সুকীয়া স্থান লৈছে। কেবল নৃত্য হিচাপে নহয়, অসমৰ মঠৰ পৰম্পৰাত গভীৰভাৱে শিপাই থকা এক জীৱন্ত ঐতিহ্য সত্রীয়া নৃত্য। পঞ্চদশ-যষ্ঠদশ শতিকাত বৈষ্ণৱ সত্রৰ ভিতৰত উৎপত্তি হোৱা সত্ৰীয়াৰ প্ৰৱৰ্তন কৰিছিল অসমৰ আধ্যাত্মিক পৰিৱেশত বিপ্লৱৰ সৃষ্টি করা সংস্কাৰক, সাংস্কৃতিক দূৰদর্শী মহাপুৰুষ শ্রীমন্ত শংকৰদেৱে। ভাওনা, ভক্তিমূলক নাট্য পৰিৱেশনৰ অংশ হিচাপে সত্রীয়া একশৰণ ধৰ্মৰ শিক্ষা প্ৰচাৰৰ মাধ্যম হৈ পৰিল আৰু যিটো সময়ত ভাৰতৰ অন্যতম স্বীকৃতিপ্রাপ্ত শাস্ত্রীয় নৃত্য ৰূপলৈ বিকশিত হ’ল।
আজি নৃত্যৰ ৰূপটো ধাৰাবাহিকভাবে বৃদ্ধি পোৱাৰ লগে লগে ভ্রমণকাৰীসকলক অসমৰ আত্মাৰ অভিজ্ঞতা প্রদানৰ বাবে নহয়, এই বহুমূলীয়া ঐতিহ্য যাতে ভবিষ্যৎ প্রজন্মলৈ প্রেৰণ কৰা হয় তাৰ বাবেও এক শক্তিশালী আহিলা হিচাপে আত্মপ্রকাশ কৰিছে পর্যটন খণ্ডত।
সত্রীয়াত প্রতিটো আন্দোলনে এটা পৱিত্র কাহিনী কয় আৰু প্রতিটো ইংগিতেই প্রার্থনা। নৃত্য হৈছে ভংগিমাৰ চিম্ফনী, পুৰুষ নৃত্যশিল্পীয়ে পুৰুষওৰা আৰু পুৰুষ পাকৰ জৰিয়তে শক্তিক মূর্ত কৰি তুলিছে, আৰু মহিলা নৃত্যশিল্পীয়ে প্রকৃতিওৰা আৰু পাকৰ জৰিয়তে কৃপা আৰু তৰলতা বিকিৰণ কৰে। প্রতিটো সূক্ষ্ম হাতৰ ইংগিত আৰু প্ৰতিটো নিখুঁত খোজ অর্থৰ তৰপেৰে ৰঞ্জিত হৈ থাকে- সেয়া কৃষ্ণ আৰু গোপীসকলৰ ঐশ্বৰিক প্ৰেমৰ কাহিনী হওক, ৰুক্মিণী আৰু সত্যভামাৰ ভক্তি হওক, বা ৰাম আৰু সীতাৰ মহাকাব্যিক ভক্তি হওক। নৃত্যশিল্পীসকলে গতি কৰাৰ লগে লগে তেওঁলোকৰ লগত বৰগীতৰ ইথাৰিয়েল স্ট্রেইন থাকে, যাৰ ফলত নৃত্যশিল্পী আৰু ঐশ্বৰিকৰ মাজত আৱেগিক সংলাপৰ সৃষ্টি হয়।
গুৱাহাটীৰ শ্রীমন্ত শংকবদেৱ কলাক্ষেত্র, নাৰায়ণপুৰৰ মাধবদেৱ কলাক্ষেত্র আদিৰ নেতৃত্বত অনুষ্ঠিত সাংস্কৃতিক কাৰ্যসূচীসমূহে সত্ৰীয়াৰ অসমীয়া ঐতিহ্যৰ সৈতে গভীৰ সম্পর্ক আৰু অধিক কৰিছে। আনহাতে, নৱেম্বৰ মাহত মাজুলীৰ ৰাস মহোৎসৱৰ দৰে বৃহৎ উৎসৱসমূহত মন্ত্রমুগ্ধকৰ প্রদর্শনে ইয়াৰ আড়ম্বৰতাক প্রাণৱন্ত কবি তোলে।
পৰিৱেশন স্থানৰ সিপাৰে যদিও চিন্তাশীলভাৱে কিউবেট কৰা কৰ্মশালা আৰু ভ্রমণত নৃত্যৰ জটিল খোজবোৰ আয়ত্ত কৰাই নহয়, অসমৰ বহল সাংস্কৃতিক টেপেস্ট্রীৰ মাজতো ডুব যাব পাৰি-ইয়াৰ জীপাল খাদ্যৰ নমুনা ল’ব পাৰি, ইয়াৰ হস্ততাঁত বোৱা পৰম্পৰা অন্বেষণ কৰিব পাৰি, আৰু অসমীয়া জীৱনৰ প্রতিটো দিশৰ মাজেৰে বৈ যোৱা শিল্পকলাৰ আবিষ্কাৰ কৰিব পাৰি। এটা বিশেষভাৱে বাধ্যতামূলক অভিজ্ঞতা হ’ল হস্ততাঁত বোৱা কেন্দ্রসমূহ ভ্রমণ, য’ত মেখেলা চাদৰৰ সৃষ্টি-সত্রীয়া নৃত্যশিল্পীসকলে পিন্ধা সুন্দৰ কাপোৰ-প্রাচীন কৌশল আৰু কষ্টসাধ্য শিল্পকলাৰ এক জীৱন্ত, উশাহ-নিশাহৰ দৰে প্রক্রিয়া। ইয়াত ভ্রমণকাৰীসকলে নৃত্যৰ দৰেই ইতিহাসেৰে সমৃদ্ধ বস্ত্র মুগা আৰু এৰী ৰেচম বোৱাৰ সুক্ষ্ম কলাৰ সাক্ষী হ’ব পাৰে। ৰান্ধনীৰ অভিজ্ঞতাই এই বিসর্জন আৰু অধিক গভীব কৰি তোলে, য’ত ভ্রমণকাৰীসকলে পৰম্পৰাগত জলপানৰ পৰা আৰম্ভ কৰি অসমীয়া গেষ্ট্ৰ’নমিক পৰম্পৰাৰ সুগন্ধি সোৱাদলৈকে ভূমিৰ সাৰমৰ্ম কঢ়িয়াই অনা খাদ্যৰ সোৱাদ ল’ব পাবে। নৃত্য, ঐতিহ্যৰ বাসস্থান, প্রামাণিক খাদ্য আৰু দৃশ্যপটৰ অন্বেষণৰ মাজত আন্তঃসংলগ্ন কৰি এই নিমজ্জিত অভিজ্ঞতাবোৰ আত্মা আৰু মন দুয়োটাকে সমৃদ্ধ কৰা সাংস্কৃতিক অডিচিব দবে।
অসমৰ সীমাৰ সিপাৰেও সত্ৰীয়াৰ ছন্দৰ প্রৱাহ অব্যাহত আছে। অনলাইন নৃত্যৰ ক্লাছ আৰু সন্মানীয় সক্রীয়া গুৰুসকলৰ লাইভ স্ক্রীম কৰা প্রদর্শনে অনুৰাগীসকলক পৰম্পৰাৰ সৈতে সংযুক্ত হৈ থকাৰ সুযোগ প্রদান কৰে অসম যাত্ৰাৰ বহুদিন পাছতো আত্মাক জীয়াই ৰাখে, যেতিয়ালৈকে আপুনি ‘পুনৰাবৃত্তি পর্যটক’ হিচাপে পিছুৱাই নাযায়, ইয়াৰ কালজয়ী আকর্ষণত পুনৰ এবাৰ মোহিত নহয়। তদুপৰি, থিমযুক্ত নৃত্য ভ্রমণে এই পূজনীয় শিল্পৰ সৈতে আপোনাৰ সম্পর্ক গভীৰ কৰে, ইয়াৰ ইতিহাস, জটিল সাজ-পোছাক, আৰু ইয়াৰ আধ্যাত্মিক গভীৰতাক আলোকপাত কৰা আধ্যাত্মিক সুৰৰ বিষয়ে গভীৰ বুজাবুজি প্রদান কৰে। এই কিউৰেট কৰা অভিজ্ঞতাসমূহে অংশগ্রহণকাৰী-সকলক কেৱল চাবলৈ নহয়, সত্ৰীয়াৰ সত্তাৰ সৈতে সক্রিয়ভাৱি জড়িত হ’বলৈও আমন্ত্রণ জনায়।
ভ্রমণকাৰীসকল অসমৰ পৰম্পৰাৰ লগত অধিক অনুকূল হৈ পৰাৰ লগে লগে সত্রীয়া কেৱল চাবলগীয়া অভিনয় নহয়, অনুপ্রেৰণা আৰু বিকাশ অব্যাহত থকা এক সজীৱ পৰম্পৰা। অঞ্চলটোৰ সন্মানীয় গুৰুকসকলৰ নির্দেশনাত আৰু স্থানীয় ট্যুৰ অপাৰেটৰৰ কিউৰেট কৰা ভ্রমণসূচীত অসমখন পৱিত্র, শিল্পকলা আৰু আধ্যাত্মিক একত্রিত হোৱা এক অভয়াৰণ্য হ’বলৈ সাজু হৈছে, সত্ৰীয়াৰ কালজয়ী আড়ম্বৰক প্রকৃত ৰূপত প্রত্যক্ষ কৰাৰ এক বিৰল সুযোগ আপোনালোকলৈ আগবঢ়াইছে। সত্র আৰু আপোনালোকলৈও নিবেদিত নৃত্য প্রতিষ্ঠানৰ ওচৰত হ’ম ষ্টে’য়ে আপোনাক আপোনাৰ থকাৰ সময় বৃদ্ধি কৰিবলৈ, শ্রদ্ধাৰ গুৰুসকলৰ পৰা শিকিবলৈ আৰু আন্দোলনসমূহৰ আঁৰৰ গভীৰ দৰ্শন বুজিবলৈ অনুমতি দিয়ে। এই সাংস্কৃতিক ৰিট্রিটসমূহে আপোনাক নৃত্যটোৰ সৈতে ইয়াৰ প্রকৃত ৰূপত জড়িত হ’বলৈ অনুমতি দিয়ে- যুগ যুগ ধৰি ইয়াক সংৰক্ষণ কৰি ৰখা পৰম্পৰাসমূহৰ দ্বাৰা।